ขอนอบน้อมบูชาผู้เป็นครู ผองศิษย์รู้กตัญญูมีผล
ด้วยกายหนึ่งจิตหนึ่งประดุจดล เข้ารวมพลพร้อมพักตร์สามัคคี
ครูผู้สอนศิษย์มาแต่ยังเล็ก ตั้งแต่เด็กโตมาตามวิถี
ผู้ห่วงศิษย์ รักศิษย์ จากใจมี หวังให้ศิษย์ รู้ดี ชีวิตตน
อบรมศิษย์ละเว้นบาปกรรมชั่ว สิ่งยวนยั่วอบายมุขทุกข์ส่งผล
เชื่อผลกรรมสร้างบุญประจักษ์ตน พาศิษย์พ้นห้วงทุกข์ที่ลำเค็ญ
เหนื่อยแสนยากลำบากอดทนสู้ ต้องการอยู่ดูแลใกล้ชิดเห็น
วาจาเตือนสอนศิษย์ให้คิดเป็น ชี้แนะเน้นสิ่งดีให้ศิษย์ดู
รักแสนรักศิษย์รู้ครูผู้ให้ ใจฝักใฝ่สอนศิษย์ติดตามอยู่
เอ็นดูชิดแนบติดไม่ห่างครู ศิษย์นั้นรู้ว่าครูรักศิษย์จริง
ครูพิมพา ผู้มอบวิชาศิษย์ ยิ่งกว่ามิตรผูกแท้แน่ใจยิ่ง
เปรียบดั่งแม่ผู้ให้วิชาอิง พาพึ่งพิงนำศิษย์พ้นทุกข์ไป
สิ่งดีงามที่ครูคอยสอนให้ ศิษย์ขอใช้ความรู้เต็มแรงไหว
ประกาศธรรมไพศาลให้กว้างไกล ขอรับใช้ดั่งศิษย์พระพุทธธา
ศิษย์ขอกราบนอบไหว้ครูของศิษย์ แทบเบื้องชิดเท้าครูมิไกลหา
อธิษฐานตั้งจิตเอนกครา น้อมนำพากุศลดลบันดาล
ขอให้ครูมีสุขจิตเกษม สุขปรีเปรมไร้ทุกข์บุญเป็นฐาน
สุขภาพแข็งแรงยั่งยืนนาน ผองภัยพาลหลีกสิ้นชนะภัย
บูชาครูผู้ให้จากใจยิ่ง ผองศิษย์นิ่งพร้อมหน้าก้มกราบไหว้
ศิษย์มีครูผู้นี้หนุนส่งใจ วาจาใจกายนี้บูชาครู...
ขอนอบน้อมบูชาผู้เป็นครูของศิษย์
คณะศิษย์ อุบาสิกา พิมพา ทองเกลา